Ben Başardım!

Tarafından gönderildi: onkoday16 Yorumlar: 0

Sevgili Gulhan da “Ben Başardım” diyor:
Selamlar ismim Gülhan 47 yaşında emekli hemşireyim
Benim meme kanseri denen davetsiz misafirle tanışmam 5 yıl önce oldu.Aslında tanışıklığımız çok eskilere dayanır onu hastalarımın gözlerinden saçlarından buruk tebessümlerinden tanıyordum ama birebir yanışmamız 5 yıl önce oldu.
Bir gün ansızın çatkapı çıkageldi adı üstünde davetsiz misafir.Buyur dedim malum misafirseveriz ama bu sevilecek cinsten değil .Gel ama çok kalamazsın dedim geldiğine pişman olacaksın dedim ve öyle de oldu çabuk gitti
Hikayem şöyle başlıyor ;Onunla Tanıştığımız günlerde ben eğitim veriyordum bayanlara stantlar açıyorduk kendi kendine meme muayenesini anlatıyorduk erken teşhisin önemini konuşuyorduk.
Bir gün eve geldim ;ya dedim ben millete anlatıyorum da kendim hiç uygulamadım bir de ben yapayım bu muayeneyi elimi göğsüme atmamla elime bir sertlik geldi hiç ihmal etmeden daha o gün ultrason ve mamografi ye gittim ertesi gün biyopsi alındı ve sonuç gelmesi 10 gün sürdü bu süreçte çalışmaya devam ettim evde oturup beklemedim kendimi işime verdim sonuç belliydi aslında ama yakıştıramıyordum .
Ve sonucu alıp zarfı hiç açmadan eve geldim eşim ve oğlum yoktu evde zarfı açtım okudum ductal karsinom 1.8 cm tabiki adı kanser biliyorum ama yinede inanmıyorum doktorumu aradım dedim belki kanser değil der .
Doğruladı tabi ki kanseri .Telefonu kapattım elime sonucu alıp evde bütün sesimle bağıra bağıra ağladım sesim kısılana kadar ağladım sonra kalktım elimi yüzümü yıkadım bu hastalık için ilk ve son ağlayışım asla senin için bir daha gözyaşı dökmeyeceğim dedim oğlum üniversite sınavına girecekti oğlum üzülmemeli ona anne acısı yaşatmayacağım dedim .Aynaya bakıp dedim ki kansere hiç iyi yapmadın gelmekle ama madem geldin savaşa hazır ol asla senin yenmene izin vermiyeceğim dedim .
Ve öylede oldu çok zor süreç bunu yaşayan zaten biliyor ilk kemoterapiden sonra saçlarımı kendim kestirdim ,yorulduğum anlarda eşim tuttu elimden hiç halim olmasa bile hep dışarı çıkardı beni parklara açık havaya götürdü evde kalıp yatmama bile izin vermedi beni arayıp ağlayanları ,yakışmadı bu hastalık sana diyenleri ben teselli ettim.Kemo arkadaşlarımla konuşup onların rahatlamasını sağladım.Kolay olmadı ama geçti .
Beş yıl geçti şimdi çok iyiyim ,bu süreçte hobilerimle uğraştım puzzle yaptım en çok ta örgü inanın örgü kemoterapiden daha iyi geldi bana .
Bu hastalıkla yeni tanışanlara tavsiyem ağlayın bağırın çağırın sonra savaşın ….

Kanser değil biz güçlüyüz🎀💜❤️